Aangehouden door de douane: zo begon onze reis
Frankrijk, hier zijn we dan. Nog geen 200 meter over de grens of daar schijnen acht mannen met zaklampen richting onze auto. Het duurde slechts enkele seconden voordat we ze zagen naderen met zwaailichten. Voor ons toch niet? Jawel, voor ons. Voor en achter, sirenes en een bord dat overduidelijk maakte: volgen die handel.
Langs de snelweg op de vluchtstrook werden we tot stilstand gebracht. De vragen volgden. Wat gingen we doen? “Naar Parijs,” zeiden we braaf. Wat gingen we daar doen? “Sightseeing natuurlijk. Bezienswaardigheden kijken.” Hoeveel dagen? Twijfelend, maar gelukkig tegelijk: “Drie dagen.”
Geen paspoort, geen rijbewijs. Deze mannen waren zeker geen experts in het doorzien van leugens… want Parijs zouden we amper zien tijdens dit urbex avontuur. Maar eerlijk vertellen dat we op zoek gingen naar verlaten plekken? Dat had de toon vast veranderd. Ze lieten ons gaan en zo kon onze tour toch beginnen.
Locatie één: urbex ontdekking van een mancave in een verlaten schuur
Vroeg in de ochtend stonden we bij de eerste locatie: een groot verlaten huis met een bijbehorende schuur. Binnen troffen we een schitterende mix van een piano, biljarttafel, gitaar en verval dat zo mooi was dat je er uren naar wilde kijken. Je kon zien dat hier ooit een interieurstylist aan het werk was geweest, maar dan wel vele jaren geleden.
Het behang liet los, decoratie hing scheef en alles had die prachtige patina van tijd. De schuur zelf bleek een oude mancave, compleet met drumstel. Buiten vonden we fietsen, een vervallen piano en zelfs een ingegroeid autootje. Een heerlijke start van de urbexdag.
We slopen uiteindelijk langs een visser die ons vooral niet mocht zien uit de tuin komen. Na een douane-stop en een geslaagde eerste locatie voelde het alsof de dag niet beter kon beginnen. Maar dat bleek te vroeg gedacht.
De rest van de dag: een opeenstapeling van mislukte locaties
Locatie twee – verkocht
Het verlaten huis bleek drie dagen eerder te zijn verkocht.
Locatie drie – gespot door een buurtbewoner
Een oud sanatorium leek veelbelovend, tot we een verlaagd muurtje wilden overklimmen en een buurtbewoner ons zag. Meteen stoppen dus.
Locatie vier – niet bereikbaar
Een prachtige kleine kapel stond achter een woonhuis. Geen enkele buurtbewoner was thuis om toestemming te vragen. Ook deze locatie moesten we laten gaan.
Locatie vijf – te laat
De legerambulance in de verlaten bunker? Volgens een local was deze al drie maanden geleden weggehaald. En het vervallen huis verderop bleek nét verkocht en al in renovatie.
Kortom: het is niet altijd rozengeur en maneschijn in de urbexwereld. ’s Avonds in het B&B hebben we het routeplan opnieuw opgebouwd. Slimmer, strategischer en met hernieuwde motivatie. Want opgeven? Dat doen we niet.
Blijf onze nieuwste urbex avonturen volgen
Wil je onze nieuwste urbex avonturen als eerste zien? Houd onze website en socials in de gaten. We posten regelmatig nieuwe blogs, foto’s en nieuwe locaties die binnenkort beschikbaar zijn als dibond wanddecoratie, wenskaarten en posters.
Meer Franse urbex zien? Bekijk ook ons album Urbex Frankrijk voor extra locaties en foto's.
Reactie plaatsen
Reacties