Mijn naam is Whitney Boachie, 36 jaar. Mijn passie voor fotografie begon al op jonge leeftijd. Wanneer ik met mijn oma naar het dorp ging mocht ik altijd iets uitzoeken bij de plaatselijke drogist. Ik koos dan niet voor snoepjes of haarspeldjes, ik koos voor een wegwerp camera. Hier struinde ik mee rond het dorp en zette de oude boerderijen en huizen op de foto. Ik had toen ook al een voorliefde voor oude spulletjes. Het gele bloemetjes servies in de kast, het wenende jongetje boven de tv bij opa en oma thuis. Zelfs voor die tijd al hopeloos ouderwets, maar voor mij voelde het vertrouwd. En dan heb ik ook nog de passie voor natuur van mijn opa overgenomen. Het is dan ook niet gek dat ik op een gegeven moment een passie voor urban exploring ontwikkelde. Het combineert al mijn favoriete dingen bij elkaar. Fotograferen, oude spulletjes en gebouwen en overname door de natuur. In 2018 ging ik voor het eerst op pad en sindsdien ben ik er niet meer mee opgehouden. Samen met mijn partner Stefan struin ik door Europa op zoek naar verlaten locaties. We maken diverse avonturen mee en vooral toffe foto's. Op een locatie probeer ik me altijd voor te stellen hoe het is geweest op het moment dat de locatie nog in leven was. Arbeiders in een fabriek, gezinnen aan de keukentafel. Helaas is het vaak niet duidelijk waarom de plekken erbij liggen zoals ze doen. Dan kun je enkel nog maar dromen en fantaseren.